Wij vinden het bij Bedhoodie belangrijk om zoveel mogelijk ervaringen, verhalen, tips/tricks en input te krijgen vanuit verschillende kanten. Daarom gaan we geregeld in gesprek met mensen die graag hun gedachten delen over het belang van de Bedhoodie en/of eventuele verbeterpunten. Deze keer waren we in gesprek met Ingrid Buijs, en zij deelt hier als ervaringsdeskundige haar wens om meer fysieke privacy tijdens een traject in het ziekenhuis.
”Privacy in het ziekenhuis onderbelicht – Helaas heb ik dat tijdens vele behandelingen en opnames in diverse ziekenhuizen zelf kunnen ervaren.
Als je op je kwetsbaarst bent wil je dat liever niet delen. Maar zodra je in het ziekenhuis bent is dat vrijwel onmogelijk. Privacy is een ondergeschoven kindje. Stel je bent op de afdeling oncologie omdat je behandeld wordt met chemotherapie. Je bent bang, wat gaat er gebeuren? De vorige keer was je zo vreselijk beroerd. Je moest overgeven en kreeg barstende hoofdpijn. Je voelde je ongemakkelijk want wat moest degene die naast je zat wel niet denken. Waarom moesten anderen zien wat er met je aan de hand was? Maar helaas, je afzonderen was niet mogelijk. Toen vroeg je aardige buurman ook nog ‘’gaat het een beetje met je?”. Het enige wat je wilde was huilen en wegduiken. Maar hoe? Waar? De stoel waarop je zat was weliswaar comfortabel maar er even ‘niet zijn’ dat was er niet bij.
Aapjes kijken
En dan komt het moment dat je bent opgenomen in het ziekenhuis. Doodziek ben je. Er moeten onderzoeken worden gedaan en je hebt af en toe optimaal bekijks als je in je bed door de gangen wordt gereden. Waarschijnlijk gaat dat onbewust maar wanneer mensen je passeren lijkt het wel alsof hun blik automatisch naar degene die in bed ligt wordt getrokken. Het voelt soms als ‘aapjes kijken’. Het laken optrekken tot aan je neus is de enige remedie om een beetje privacy te hebben. Niet anders is het als je met bed en al ergens ‘geparkeerd’ wordt terwijl je in afwachting bent van een onderzoek of ingreep. Vooral op momenten dat je heel ziek bent wil je liever niet door vreemden bekeken worden.
En ook op de verpleegafdeling is het eigenlijk een beetje hetzelfde. Er is soms weinig sprake van privacy. Helaas lig je vaak op een meerpersoonskamer. Je bent dan min of meer verplicht om te luisteren naar de verhalen van je buurvrouw of -man of van hun bezoek of behandelaars. Je wordt soms gestoord door de beelden op de televisie boven het bed van de kamergenoot naast je. Erger nog is het dat je ook de hele ziektegeschiedenis en voorgestelde behandelingen van je kamergenoten kunt volgen op het moment dat er visite wordt gelopen. Uiteraard is dat ook andersom het geval. Privacy nul komma nul.
Niet iedereen is hetzelfde.
Soms wil je je afzonderen en soms wil je juist wel dat praatje maken. Er zijn ongetwijfeld ook veel mensen die juist wel dat praatje willen maken. Die de afleiding zoeken van een gesprek of dingen willen delen met iemand die hetzelfde ondergaat. Natuurlijk is niet iedereen hetzelfde. Maar het zou toch mooi zijn als je daarvoor kunt kiezen? Persoonlijk ben ik blij dat er nu gewerkt wordt aan een oplossing voor degene die prijs stelt op wat meer privacy. De Bedhoodie die in ontwikkeling is, biedt geen oplossing voor alles maar het is fantastisch als je in elk geval rust kunt creëren op moment en dat je daar behoefte aan voelt. Dat je de regie kunt hebben over wanneer je wel en niet in contact wilt zijn. Dat je in je “holletje” kunt kruipen. In 2016 zag ik als lid van de Klankbordgroep van het Cancer Center van het UMCU de eerste schetsontwerpen van studenten van de TU Delft. Ik kon niet anders dan direct warmlopen voor dit project. Het zou geweldig zijn als vijf jaar later in 2021 de Bedhoodie op de markt komt. Hopelijk zien alle ziekenhuizen hier straks het nut van in en wordt de Bedhoodie overal aangeboden.”